เกี่ยวกับฉัน

รูปภาพของฉัน
สุพรรณบุรี, Thailand
ผู้หญิงอายุเยอะ น้ำหนักมาก รักแมว ชอบเที่ยวป่า ดูนก แต่ไม่ตกปลา เกิดที่โรงพยาบาลเจ้าพระยายมราช สุพรรณบุรี เป็นลูกคนแรกที่แม่ไปคลอดที่โรงพยาบาล โดยไม่ผ่านมือหมอตำแย เป็นคนสุพรรณฯ เลือดร้อย เรียนอนุบาลและป.1 ที่โรงเรียนอนุบาลเสริมศึกษา(ปัจจุบันนี้ไม่มีแล้ว) ป.2-7 ที่โรงเรียนวัดสุวรรณภูมิ(ปัจจุบันคือโรงเรียนสุพรรณภูมิ ม.ศ.1-5 ที่โรงเรีงเรียนสงวนหญิง คบ.เอกเกษตรศาสตร์ จากวิทยาลัยครูพระนคร ศศบ. สารนิเทศาสตร์ จาก มสธ. กศม. การศึกษาผู้ใหญ่ จาก มศว. ปรด. จะจบหรือเปล่าไม่รู้ ที่ไหนยังไม่บอก เดี๋ยวจะทำสถาบันเสื่อมเสีย

วันพฤหัสบดีที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2554

ถอดประสบการณ์การดูงานที่บ้านจำรุง




เมื่อวันที่ ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๔ ฉัน พร้อมด้วยทีมงานนักวิจัยที่เป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา และนักวิจัยที่เป็นชาวบ้านจากบ้านสาไร ตำบลท่าช้าง อำเภอนครหลวง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ได้เดินทางไปเรียนรู้แนวทางในการพัฒนาการบริหารจัดการโฮมสเตย์บ้านจำรุง อำเภอแกลง จังหวัดระยอง


ที่นี่เราได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น จากชาวบ้านจำรุง นำโดยนายชาติชาย เหลืองเจริญ นายกสภาองค์ชุมชน

สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากบ้านจำรุง

การเริ่มต้นของการพัฒนาบ้านจำรุง เกิดจากคำถามที่ว่า ทำอย่างไรให้คนฐานล่างแข็งแรงได้ กำหนดชะตาชีวิตของตนเองได้ ในที่สุดก็นำไปสู่การน้อมนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาสู่การปฏิบัติ ภายใต้ความเชื่อที่ว่า สิ่งที่พระเจ้าอยู่หัวตรัสเป็นความจริง จะนำไปสู่ความมั่นคงทางเศรษฐกิจที่พอเพียงของคนบ้านจำรุง มั่นคง ที่ไม่ได้แปลว่ารวย

การเดินทางสู่ความมั่นคงของคนบ้านจำรุง เริ่มต้นด้วยการฟื้นฟูทรัพยากร คน ดิน น้ำ ป่า อย่างบูรณาการ โดยใช้โฮมสเตย์เป็นเครื่องมือในการขับเคลื่อน
คุณชาติชาย นำเสนอกระบวนการที่ใช้ในบ้านจำรุงคือ
๑. ต้องตั้งใจ
๒. ต้องลองทำ
๓. ต้องเรียนรู้
๔. ต้องหาข้อมูล โดยสอบถามจากนักท่องเที่ยว
๕. ต้องประชาสัมพันธ์ และรู้จักที่จะเชื่อมโยงเครือข่าย
โฮมสเตย์แต่ละแห่งต้องมีบุคลิกของตัวเอง ต้องถามตัวเองว่า เรามีอะไรที่จะนำมาขาย บางครั้งการไม่มีจุดขายนั่นแหละคือจุดขาย

ทุกวันนี้บ้านจำรุงกลายเป็นแหล่งเรียนรู้ที่มีชีวิต เป็นมหาวิทยาลัยบ้านนอก ที่ผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพสูงสุด นำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน